Αναπηρικό αμαξίδιο: ιστορία και είδη

Το αναπηρικό αμαξίδιο (ή αναπηρικό καρότσι) είναι ο πλέον διαδεδομένος τρόπος μεταφοράς (αυτόνομης και μη) ανθρώπων με αδυναμία βάδισης. Τα πρώτα έπιπλα με ρόδες συναντόνται στην Κίνα και την Ελλάδα περίπου τον 6ο αιώνα π.Χ. Αργότερα, περίπου το 525 μ.Χ. εμφανίζονται οι πρώτες τροχήλατες καρέκλες με σκοπό την μεταφορά ανθρώπων, σε Ελληνικά και Κινέζικα έργα τέχνης.

Το 1933 εφευρέθηκε το πρώτο πτυσσόμενο, ελαφρύ χαλύβδινο αναπηρικό αμαξίδιο από τον Harry Jennings και τον Herbert Everest ο οποίος είχε σπάσει την πλάτη του σε ατύχημα. Από τότε η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι τάσεις των εποχών, έχουν συντελέσει στην κατασκευή αναπηρικών αμαξιδίων από διάφορα υλικά και στην κάλυψη διαφορετικών αναγκών.

Οι δυο κύριες κατηγορίες αναπηρικών αμαξιδίων είναι τα χειροκίνητο και τα ηλεκτροκίνητα.
Τα χειροκίνητα αναπηρικά αμαξίδια διαχωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες όπως:
Χειροκίνητα αμαξίδια απλού τύπου με μεγάλους πίσω τροχούς για αυτόνομη μετακίνηση.
Χειροκίνητα αμαξίδια απλού τύπου με μεσαίους πίσω τροχούς εσωτερικού και εξωτερικού χώρου για χρήση με συνοδό.
Χειροκίνητα αμαξίδια απλού τύπου με μικρούς τροχούς κατάλληλα για εσωτερικό χώρο και χρήση με συνοδό.
Αναπηρικά αμαξίδια ειδικού τύπου με ανακλινόμενη πλάτη και υποπόδια, με τα οποία ο χρήστης μπορεί να βρίσκεται σε ξαπλωτή θέση.
Αναπηρικά αμαξίδια ελαφρού τύπου κατασκευασμένα από κράμματα αλουμινίου, ανθρακονημάτων και άλλων υλικών, τα οποία εκτός από το μικρό βάρος, προσφέρουν πολλές ρυθμίσεις εξατομίκευσης.
Υπάρχουν επίσης διάφοροι τύποι ηλεκτροκίνητων αναπηρικών αμαξιδίων, με διαφορές στην εμφάνιση, την δύναμη του μοτέρ τους κτλ καθώς και την δυνατότητα να "σηκώσουν" τον χρήστη σε όρθια θέση (ορθοστάτης).

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερη θέση έχουν πάρει και τα ηλεκτροκίνητα scooter που, και αυτά με τη σειρά τους, διαχωρίζονται ανάλογα με την αυτονομία τους, την ταχύτητα και άλλα επιμέρους χαρακτηριστικά.